30 maja 1922 roku około 50 000 osób zebrało się nad brzegiem rzeki Potomac, aby poświęcić Lincoln Memorial, potężny hołd dla Abrahama Lincolna. Przygotowywany przez dziesięciolecia, klasycznie inspirowany projekt pomnika nawiązywał do dwóch cech charakterystycznych prezydentury Lincolna: emancypacji niewolników i jego ciągłych wezwań do jedności w czasach bezprecedensowych podziałów.
Robert Todd Lincoln, jedyny żyjący syn prezydenta, wziął udział w ceremonii Memorial Day, podczas której przemówienia wygłosiło trzech wybitnych ludzi: Chief Justice (i były prezydent) William Howard Taft; prezydent Warren G. Harding; oraz Robert Russa Moton, dyrektor Tuskegee Institute, historycznie czarnej szkoły w Alabamie.
Długo odkładany pomnik uhonorował człowieka nazywanego „Wielkim Emancypatorem” za jego wysiłki na rzecz rozszerzenia praw dla Afroamerykanów – ale jak podkreśliła ceremonia, podział rasowy w Stanach Zjednoczonych pozostał palącym problemem. Podczas ceremonii biały marine zmusił czarnych uczestników do zajęcia wydzielonych miejsc siedzących; przed poświęceniem Taft poprosił również Motona, jedynego czarnego mówcę na uroczystości, o drastyczne przeredagowanie swojego przemówienia, aby uniknąć szerzenia „propagandy” na temat pracy, która wciąż jest potrzebna do osiągnięcia wizji równości Lincolna.
„[Poświęcenie] było mikrokosmosem napiętych stosunków rasowych tamtych czasów, naznaczonych retoryką dobrych intencji i zachowaniem bigoterii” – pisze Christopher A. Thomas w The Lincoln Memorial and American Life.
Brian Anderson, współautor książki Images of America: The Lincoln Memorial i wieloletni powiernik Ford’s Theatre Society, mówi: „To, co najbardziej zaskoczyłoby 2022 obserwatora w kwestii Lincoln Memorial i ceremonii jego poświęcenia, to celowy wybór projektantów pomnika i organizatorów ceremonii, aby zminimalizować odniesienia do sprzeciwu Abrahama Lincolna wobec niewolnictwa i działań, które podjął podczas swojej prezydentury w celu zwiększenia praw obywatelskich dla czarnych Amerykanów.”
Odsłonięty dla publiczności nieco ponad 57 lat po tym, jak John Wilkes Booth zamordował Lincolna 14 kwietnia 1865 roku, Lincoln Memorial przeszedł długą drogę od powstania do poświęcenia. W ciągu dwóch lat od śmierci Lincolna rząd powołał komisję, której zadaniem było stworzenie pomnika poległego prezydenta. Jednak projekt nie był priorytetem w czasie rekonstrukcji, kiedy urzędnicy byli bardziej skupieni na odbudowie kraju po zniszczeniach wojny secesyjnej, mówi Kevin S. Schindler, współautor książki „Images of America: The Lincoln Memorial i historyk w Lowell Observatory we Flagstaff w Arizonie.
Tempo budowy pomnika zmieniało się w zależności od tego, która partia polityczna była u władzy. Kiedy rządzili Republikanie, politycy chętnie celebrowali Lincolna jako emancypatora – mówi Schindler. Demokraci natomiast generalnie byli przeciwni Lincolnowi i nie widzieli powodu, by honorować go kosztownym pomnikiem. (W połowie i pod koniec XIX wieku platformy partii były zasadniczo zamienione z ich współczesnymi stanowiskami, przy czym północni republikanie, tacy jak Lincoln, wspierali ekspansję rządu federalnego, a południowi demokraci dążyli do ograniczenia władzy federalnej). Tak jak Lincoln był uwielbiany przez wielu, tak samo był znienawidzony przez innych.
„Lincoln był liderem [partii], przeciwko której występowali [Demokraci]” – mówi Schindler. „Demokraci z pewnością nie chcieli tego świętować zaraz po wojnie”.
Na przełomie XX wieku, kiedy rządził republikanin William McKinley, budowa Lincoln Memorial znów stała się priorytetem. W 1911 roku, po kilku latach debaty nad proponowaną lokalizacją pomnika, Kongres przeznaczył na jego budowę 2 miliony dolarów (dziś około 60 milionów); koszty wzrosły później do 3 milionów dolarów (dziś około 91 milionów), co uczyniło budowlę najdroższym amerykańskim pomnikiem zbudowanym do tej pory. Prace rozpoczęły się 12 lutego 1914 roku – w 105. urodziny Lincolna – kiedy to Joseph Blackburn, członek Komisji Memoriału Lincolna i były oficer armii Konfederacji, położył kamień węgielny pod budowę.
„Ten pomnik pokaże, że Lincoln jest obecnie uważany za największego ze wszystkich Amerykanów” – powiedział Blackburn podczas uroczystości – „i że jest tak utrzymywany zarówno przez Południe, jak i Północ”.
